Maaike Leyn
podcast / beeldende kunst
Ik ben Maaike Leyn, Oostendenaar, maar vooral altijd onderweg en nieuwsgierig naar onbetreden paden. Ooit studeerde ik Slavische Talen waardoor ik in Rusland belandde, en hierdoor ben ik nog steeds lerares Russisch. Ik was ook student aan het KASK, ik teken (grote, dromerige houtskooltekeningen) en maak tentoonstellingen. En nu ben ik bezig met een podcast: het Lilian-eum, een erotische kamer van kunstenares Liliane Vertessen.
Het project van Maaike Leyn
Mijn schoonvader nodigde Liliane Vertessen begin jaren tachtig uit om een kunstwerk te installeren bij hem thuis. En dit in een ruimte naast zijn psychiaterskabinet. Het werd een Lilian-eum, een erotische kamer waarin kunstenares Liliane Vertessen zichzelf voordeed als vrouwelijk lustobject.
Na de dood van mijn schoonvader belandt het Lilian-eum in mijn bureau. Maar wat moet ik ermee? Is dit werk - veertig jaar later - nog steeds relevant? Ik ga op onderzoek en besluit de kamer te renoveren, lukt het om dit kunstwerk terug tentoon te stellen?
Ik zoek ook contact met Liliane. Ze leeft nog maar is gesteld op haar privacy. Is ze bereid om mee te werken aan deze podcast?
In de podcast kom je meer te weten over Liliane Vertessen, haar werk, de kunstwereld nu en in de jaren tachtig. Haar eigenzinnig, integer werk voedt het inclusiviteitsdebat dat momenteel gaande is binnen de kunsten. Want Liliane is punk, schikt zich niet naar de verwachtingen en doet geen concessies.
Het Lilian-eum brengt je terug naar de nachtelijke boudoircultuur van de jaren tachtig: de seksuele bevrijding en de positieve beleving van het vrouwelijke lichaam. De podcast neemt de erotische vorm van het kunstwerk over: voldoende voyeuristisch om de verbeelding te prikkelen, maar ook misleidend. Het is huiselijk intiem, maar nooit eenduidig.
Deel 1 van het Lilian-eum werd reeds gelanceerd en kan je beluisteren via Spotify of Apple Podcasts.
Deel 2 moet nog gerealiseerd worden... en dit in De Letterie. Dit is een ideale locatie aangezien het verhaal zich deels afspeelt in Oostende, en de schoonvader-psychiater waarover het hier gaat in Oostende woonde.
